هرچند محمود شالویی پیش از این با برپایی نشست‌هایی با خبرنگاران و ارسال اخبار مختلف به رسانه‌ها درباره شکل دادن به چندین شورای مشاوره‌ای برای خرید آثار هنری یا برپایی نمایشگاه، عملا دست به کار شده بود تا سیاست‌های جدید در حوزه هنرهای تجسمی را شکل دهد.
موزه هنرهای معاصر تهران این بار در اختیار آثار خوشنویسی قرار گرفته است. این موزه سال‌هاست مفهوم نام خود را از دست داده است و بنا به سلیقه هر مدیری که بر سر کار می‌آید، تغییر جهت می‌دهد و معنی جدیدی برای هنر معاصر پیدا می‌کند. در هر حال این بار قرعه به نام هنرمندان خوشنویس افتاده تا آثارشان در موزه به نمایش گذاشته شود.
با این حال از حرف‌هایی که در روز افتتاحیه نمایشگاه بیان شد، به‌نظر می‌رسد که میزبان اصلی این نمایشگاه، حوزه هنری است، نه وزارت ارشاد. در آن روز حمید عجمی که دبیری این نمایشگاه را بر عهده دارد آن را ادامه نمایشگاهی عنوان کرد که 10 سال پیش در حوزه هنری برگزار شده بود.
نمایشگاه استادان بزرگ نستعلیق شامل سه بخش است: آثار قدما، آثار هنرمندان معاصر و بخش مسابقه. این بخش مسابقه هم از آن بخش‌هایی است که وجود نداشتن آن در کنار آثار بزرگان این هنر، لطمه‌ای جبران‌ناپذیر محسوب می‌شد و به همین دلیل مسئولان نمایشگاه تصمیم گرفتند در کنار نزدیک به 450 اثر از هنرمندان شناخته شده، 50 اثر را وادار به رقابت با هم کنند. در هر حال غیراز این بخش از نمایشگاه که در گالری نهم بر قرار است، در دیگر بخش‌های نمایشگاه آثار خوشنویسانی مانند میرعماد، میرعلی تبریزی، درویش عبدالمجید طالقانی، میرزا غلامرضا اصفهانی، میرزا رضا کلهر، عمادالکتاب، میرحسین ترکی و... را می‌توان دید.
هر چند آثار بسیاری از هنرمندان خوشنویس دوران گذشته در این نمایشگاه در معرض نمایش قرار گرفته است اما نمایشگاه بیشتر برای افرادی قابل استفاده است که سررشته‌ای از این هنر دارند.
اگر برپاکنندگان این نمایشگاه، مانند نمایشگاه «شاهکارهای نگارگری»، فیلم‌هایی درباره این هنر در فضای موزه به نمایش می‌گذاشتند یا تورهایی برای افراد ناآشنا با این هنر در نظر می‌گرفتند، مطمئنا گروه بیشتری از مردم می‌توانستند از آن استفاده کنند. البته در حال حاضر نیز نمایشگاه استادان بزرگ نستعلیق برای این گروه از مردم خالی از لطف نخواهد بود چون در چند گالری از موزه، ابزار مورد نیاز برای خوشنویسی در دوران گذشته به نمایش گذاشته شده که بسیار دیدنی است. قلمدان‌های لاکی با طرح‌های تزئینی، قیچی‌های قدیمی، قلم‌تراش، جای دوات و کاغذهای رنگی از جمله این ابزار هستند.
تعداد زیادی از آثار خوشنویسی و ابزار خوشنویسی ارائه شده در این نمایشگاه از مجموعه‌های خصوصی گردآوری شده است و به همین دلیل امکان دوباره دیدن همه آنها در کنار هم بسیار کم است. حالا که رخوت تابستان، هنرهای تجسمی را هم در چرت فروبرده، بد نیست سری به موزه هنرهای معاصر تهران بزنید و حتی اگر علاقه‌ای به خوشنویسی ندارید، حداقل چند شیء عتیقه را در فضای این موزه ببینید.
